ต่อจากตอนที่ ๑….
หลวงพ่อบอกว่า “อดทนเป็นประตูแห่งความสำเร็จ” ไม่อย่างนั้นท่านจะไม่พบความจริงของชีวิต จะพบแต่ของปลอม ของปลอมชอบสบาย ของจริงย่อมลำบากและของจริงมันทน ของปลอมมันไม่ทน
อีกอย่างที่สำคัญยิ่งคือ การปฏิบัติกรรมฐานเป็นยาที่วิเศษที่สุด เป็นยาแก้ปัญหาที่ได้ผลสูงสุดในพระพุทธศาสนา ทำให้เรามีฐานชีวิตที่ดี เช่น เวลามีทุกข์ มีปัญหาหนัก ๆ คิดอะไรไม่ได้ เราก็กำหนดที่ลิ้นปี่ หายใจยาว ๆ “ทุกข์หนอ ทุกข์หนอ….” ไปเรื่อย ๆ ทำให้เรามีสมาธิมั่นคง ปัญญาก็เกิด จะคิดออกหมด จะไม่มีปัญหาอะไรเลย ปัญญาจะเกิดขึ้นเอง โดยเฉพาะคิดออกได้เร็ว คิดออกได้ถูกต้องนำไปใช้งานได้ทันที
การปฏิบัติธรรมต้องทำไปเรื่อย ๆ เดิน ขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ ต้องทำให้ได้ถึง ๖ ระยะ กำหนดพองหนอ ยุบหนอ ต้องหายใจยาว ๆ เวลานอนก็ต้องกำหนดด้วย ถ้าเป็นผู้มีบุญวาสนาจะทำได้ตลอดไป จะทำได้ไม่ขาด
หลวงพ่อท่านสอนให้ “ทบทวนชีวิตด้วยกรรมฐาน” โดยเฉพาะผู้มาใหม่ที่เคยไปปฏิบัติหลายวัด หลายสำนักจะสอนยาก เพราะวิธีปฏิบัติต่างกัน เชื่อพุทโธบ้าง อะระหังบ้าง เดี๋ยวอย่างนั้นอย่างนี้บ้าง แต่ถ้าไม่เข้าใจ ท่านจะอธิบายซ้ำ ๆ ถ้าเราทำได้แล้ว มีสติปัญญาแล้ว เราก็พิจารณาในตัวเอง ไม่ต้องไปพิจารณานอกตัว
เมื่อมีความโลภ ความโกรธ ความหลงเกิดขึ้นแล้ว ต้องยับยั้ง ตั้งสติไว้ การปฏิบัติกรรมฐานจะได้รู้ว่าตัวเองทำชั่วหรือทำผิด จะได้มีสติปัญญา รู้เท่าทันเหตุการณ์ อ่านตัวเองออก บอกตัวเองได้ แล้วก็ใช้ตัวเองเป็น เป็นการสอนตัวเองที่ได้ผล
… มีต่อตอนที่ ๓